TMS  و tDCS هیچ عارضه ای ندارند و بعد از درمان ۲۰ جلسه ای یا بیشتر هیچ مشکلی برای فرد به وجود نمی آید.

بعد از جلسات اول درمان TMS ممکن است مراجعین سر درد مختصری داشته باشند که در ۱۰ درصد افراد به وجود می آید. این حالت طبیعی است و عمدتا بعد از ۲ الی ۳ جلسه درمان TMS برطرف می شود. در صورت تشدید سردرد با یک قرص مسکّن می توان مشکل را برطرف کرد.

در حین درمان tDCS نیز مشکلی به وجود نخواهد آمد. ممکن است کمی سوزش در پوست سر فرد، احساس شود که کاملا طبیعی است و بعد از چند دقیقه برطرف خواهد شد.

داشتن سابقه تشنج (صرع)، وجود فلز در ناحیه سر یا گردن، داشتن باتری قلب، افزایش فشار خون در جمجمه و ضربه مغزی از موارد محدودیت دریافت TMS به عنوان درمان است. در صورت عدم وجود موارد فوق، هیچگونه محدودیتی برای افراد وجود ندارد.

تغذیه افراد در دوره درمان مطابق با قبل است و تغییری نمی کند. ولی رعایت بهداشت تغذیه بسیار مهم است. اینکه فرد وعده های غذایی منظمی داشته باشد و هیچ وعده ای را حذف نکند، از غذاهای سالم استفاده کند، آب زیادی بنوشد و به طور کلی به سلامت تغذیه خود اهمیت دهد.

عمدتا نتایج پس از ۲ هفته از شروع درمان TMS آغاز می گردد. اکثر مراجعین از تاثیرات درمانی خود پس از هفته دوم مطلع می شوند (پس از جلسه ۱۴ تا ۲۰). بعضی افراد نیز بعد از جلسه ۵ به درمان پاسخ می دهند. زمان پاسخ دهی ممکن است در افراد مختلف، متفاوت باشد. افرادی که دیرتر پاسخ می دهند ممکن است پس از هفته سوم، کاهش معناداری در علایم شان احساس کنند.

این موضوع از فردی به فرد دیگر بسته به شدت علائم و زمان اختلال و زمان درمان ، متفاوت است.

خیر. TMS یک درمان کاملا سرپایی است و هیچگونه محدودیتی برای افراد ایجاد نمی کند، به این صورت که مراجع همان روال قبلی زندگی خود در زمینه های مختلف از قبیل تغذیه، رانندگی کردن و حضور در محل کار یا محل تحصیل را در طی درمان خواهند داشت.

در تمام اختلالات ذکر شده، طول درمان برای درمان TMS، ۱۰ تا ۲۰ جلسه است که بسته به شرایط مراجعین ممکن است جلسات درمان تمدید شود. تاثیرات درمانی تقریبا از جلسه ۶ به بعد شروع شده و تا انتهای درمان بیشتر خواهد شد.

برای درمان tDCS براساس نوع درمان و تلفیق با درمان های دیگر متفاوت است. معمولا تعداد جلسات ۲۰ جلسه و فاصله بین جلسات ۲۴ ساعت است و در بعضی موارد فاصله بین جلسات یا تعداد جلسات بیشتر و یا کمتر نیز می شود.

بیوفیدبک برای علائم اضطرابی که ممکن است افراد مبتلا به افسردگی تجربه کنند، همچنین به منظور کاهش دردهای جسمانی ناشی از مشکلات خلقی و اضطرابی استفاده می شود. تعداد جلسات درمانی برای این منظور، معمولا ۱۰ جلسه است.

انواع مشکلات خلقی می تواند از طریق رواندرمانی بهبود پیدا کند. جلسات رواندرمانی یک روز در هفته انجام می شود و هر جلسه به مدت ۴۵ یا ۵۰ دقیقه طول می کشد. حداقل تعداد جلسات درمانی ۱۲ تا ۱۵ جلسه است که بسته به مشکل، امکان تمدید جلسات نیز تا ۲۰ یا ۳۰ جلسه یا بیشتر نیز وجود دارد.

در روان درمانی رویکردهای مختلفی وجود دارد که هرکدام از آن ها می تواند در بهبودی علایم خاصی کمک کننده باشد. از مهم ترین آن ها می توان به رویکردهای مختلف روان کاوی و تحلیلی و روان درمانی شناختی-رفتاری اشاره کرد. در رویکرد روان کاوی یا روان تحلیلی، مراجع عمق احساسات و افکار خود را شناسایی و لمس می کند و در نتیجه آن، پس از شناسایی مکانیسم های دفاعی خود، علایم افسردگی تقلیل پیدا می کند.

در روان درمانی شناختی- رفتاری به اینجا و اکنون توجه ویژه ای می شود و پس از بررسی شناخت ها و باورهای غلط و منفی که در روان فرد شکل گرفته و تغییر آن ها، تغییر در رفتار به وجود می آید و فرد احساس بهتری پیدا خواهد کرد.

تفاوتی بین رویکردهای روان درمانی در درمان افسردگی وجود ندارد. بسته به نوع مشکل هر فرد و علت پیدایش علایم، و سن شکل گیری علایم و شدت پیدا کردن علایم، برای هر فرد خاص، رویکرد خاصی نیز می تواند موثر باشد و در نهایت همه این رویکردها باعث بهبودی علایم فرد افسرده شود.

معمولا روان درمانی تحلیلی با عمق بیشتری شرایط و مشکلات فرد را بررسی می کند و در این رویکرد راهکاری برای رفع مشکلات ارائه نمی شود، لذا صبر و حوصله مراجع اهمیت زیادی دارد. ممکن است تعداد جلسات بیشتری برای اثرگذاری درمانی نیاز باشد و شکیبایی مراجع و همکاری با درمانگر در پیشبرد بهتر درمان اهمیت ویژه دارد.

ممکن است مراجعین به واسطه تلاش برای تنظیم نرخ تنفس خود در جلسات درمان، بعد از جلسات ابتدایی احساس کنند در نفس کشیدن دچار مشکل شده اند. این پدیده موقتی است و به سرعت برطرف خواهد شد.

تفاوت دارو درمانی و TMS را می توان به مکانیسم اثر آنها نسبت داد. دارو از طریق مکانیسم های شیمیایی اثر خود را اعمال می کند و باعث ایجاد فعل و انفعالات شیمیایی در مغز می شود. TMS نیز همین کار را می کند، اما با این تفاوت که اثر خود را از طریق الکترومغناطیس اعمال می کند. در واقع در درمان TMS، ماده ای وارد بدن نمی شود، بلکه پالس های مغناطیسی هستند که منجر به تغییر در فرآیندهای مغز می شوند.

در نتیجه، عوارضی که با مصرف داروها ممکن است پیش بیاید، در درمان TMS دیده نمی شود.

داروها در طولانی مدت باعث بهبود علایم و شرایط می شوند در صورتی که TMS به مدت زمان کوتاهتری برای بهبودی علایم نیاز دارد.

در ضمن مراجع می تواند داروهایی را که روانپزشک تجویز کرده، در طی دوره درمانی TMS استفاده نماید و هیچ تداخلی با هم ندارند.

TMS بی خطر است

عوارض جانبی ندارد

نیاز به بیهوشی ندارد

سرعت درمان در مقایسه با درمان های دیگر بیشتر است

سرپایی است

باعث تغییرات پایدار در مغز می شود

مورد تایید جهانی است و تایید FDA در درمان افسردگی را دارد.

TMS درمان غیر تهاجمی است.

TMS روشی بدون درد است.

در درمان TMS فرد به راحتی به همه کارهای روزمره و معمول خود رسیدگی می کند.

خیر، در درمان TMS عود یا برگشت علایم وجود ندارد. اما بسته به شرایط هر مراجع، پاسخ به این سؤال متفاوت است. TMS نیز مانند هر درمان دیگری به شرایط و استرس های محیطی افراد بستگی دارد. در صورتی که محیط زندگی، تحصیلی و شغلی فرد تا حد زیادی باثبات باشد و عامل استرس زای شدیدی در آن وجود نداشته باشد، تأثیرات TMS می تواند ماندگار باشد. برای مراجعینی که شرایط محیطی تنش زا دارند، ادامه دادن روان درمانی حتی بعد از اتمام جلسات TMS می تواند در ثبات بخشیدن به شرایط استرس زای محیطی و سازگار ساختن فرد با این تنش ها کمک کند. علاوه برآن، جلسات پیگیری TMS نیز می تواند به ماندگاری اثرات درمانی و جلوگیری از عود علایم، کمک کند.

توجه به علائم آغاز کننده بیماری بسیار اهمیت دارد. در صورتی که مراجع متوجه شروع علائم شود، مراجعه به متخصص قبل از شدیدتر شدن نشانه های بیماری به درمان سریع تر کمک می کند.

در مورد درمان TMS، یکسری جلسات پیگیری درمانی بعد از اتمام دوره اصلی درمان وجود دارد که به مراجعین توصیه می شود حتماً آن ها را انجام دهند. این جلسات به این صورت است که به فاصله یک ماه بعد از اتمام دوره اصلی درمان، مراجع ۵ جلسه درمان مجدد دریافت می کند تا اثرات TMS تثبیت شود و جلوی عود علائم گرفته شود. یک ماه بعد از این ۵ جلسه، ۵ جلسه دیگر نیز تکرار می شود. در نهایت به مراجع پیشنهاد می شود هر زمان که احساس کرد به واسطه استرس های محیطی، علائم در حال بازگشت هستند، هرچه زودتر برای درمان مراجعه کند.

داشتن سبک زندگی سالم نیز در جلوگیری از عود علائم کمک کننده است. اختصاص دادن زمانی برای ورزش کردن (حتی پیاده روی) به حفظ روحیه مثبت فرد کمک می کند. رعایت بهداشت خواب و داشتن تغذیه مناسب نیز حائز اهمیت است.

ارتباط فرد با روان درمانگر خود به طور پیوسته در جلوگیری از علائم عود تاثیرگذار است.

اصولا همزمان شدن چندین درمان با هم، اثرگذاری درمانی را بیشتر می کند و به روند درمان سرعت می بخشد. برای مراجعینی که تمایل به مصرف دارو ندارند، TMS و روان درمانی می تواند درمان کاملی باشد، منوط بر اینکه طبق نظر روان پزشک، مصرف دارو الزامی نباشد.

TMS و دارو درمانی به بهبود شرایط فردی مراجع و کاهش علائم او کمک می کنند. در مواردی که مراجعین استرس ها و مشکلات محیطی نیز دارند، روان درمانی توصیه می شود تا جدا از شرایط فردی مراجع، به بهتر شدن وضعیت محیطی و سازگاری بیشتر فرد با استرس کمک شود.

هرکدام از درمان ها به تنهایی، درصدی از بهبودی علایم را پوشش می دهند و در صورت تمایل فرد برای بهبود کلی علایم، نیاز به درمان همه جانبه و کامل می باشد.

بله، این احتمال وجود دارد؛ همانطور که در هر روش درمانی دیگری احتمال عدم پاسخدهی به درمان هست. عموماً ۷۵-۷۰ درصد افراد از درمان با TMS نتیجه می گیرند، ولی میزان اثرگذاری درمانی در هر فرد متفاوت است. به طور کلی می توان گفت افراد بسیار کمی هستند که در آنها هیچ اثرگذاری درمانی از طریق TMS اتفاق نمی افتد. در این موارد، درمان فرد نهایتاً تا جلسه ۱۰ پیش می رود و در صورتی که روند مثبت نباشد، درمان قطع می شود و درمان جایگزین به ایشان معرفی می شود.

در صورتی که مراجع همزمان از دارو و TMS استفاده کند، معمولاً اثرات درمانی هر یک جداگانه قابل تفکیک نیستند. اما می توان گفت TMS روند درمان را سرعت بیشتری می دهد و بخشی از عوارض مصرف داروها را کمتر می کند.

بله. از آنجاییکه TMS روی علایم افسردگی تاثیرگذار است و از آنجاییکه خواب به هم ریخته و مشکل در خوابیدن از علایم افسردگی می باشد، پس می توان انتظار داشت که TMS در بهبود کیفیت خواب به عنوان یکی از علایم افسردگی تاثیرگذار باشد. پروتکل درمانی اختصاصی برای بهبود شرایط خواب از طریق TMS وجود ندارد، ولی معمولاً رعایت بهداشت خواب در کنار پروتکل های درمانی که برای کاهش افسردگی یا اضطراب استفاده می شوند تا حد زیادی به افزایش کیفیت خواب مراجع کمک می کند.

TMS می تواند ولع یا وسوسه مصرف را در افراد مصرف کننده کاهش دهد و روند ترک کردن را تسهیل نماید. TMS به کاهش علائم افسردگی ناشی از ترک مواد کمک می کند. بعد از اینکه فرد مواد را ترک می کند، علائم ناشی از ترک مشاهده می شود که در این موارد، درمان های تکنولوژیک مثل TMS و tDCs کمک کننده است.

TMS و tDCS هیچ عارضه ای ندارند و بعد از درمان ۲۰ جلسه ای یا بیشتر هیچ مشکلی برای فرد به وجود نمی آید.
بعد از جلسات اول درمان TMS ممکن است مراجعین سر درد مختصری داشته باشند که در ۱۰ درصد افراد به وجود می آید. این حالت طبیعی است و عمدتا بعد از ۲ الی ۳ جلسه درمان TMS برطرف می شود. در صورت تشدید سردرد با یک قرص مسکّن می توان مشکل را برطرف کرد.
در حین درمان tDCS نیز مشکلی به وجود نخواهد آمد. ممکن است کمی سوزش در پوست سر فرد، احساس شود که کاملا طبیعی است و بعد از چند دقیقه برطرف خواهد شد.

داشتن سابقه تشنج (صرع)، وجود فلز در ناحیه سر یا گردن، داشتن باتری قلب، افزایش فشار خون در جمجمه و ضربه مغزی از موارد محدودیت دریافت TMS به عنوان درمان است. در صورت عدم وجود موارد فوق، هیچگونه محدودیتی برای افراد وجود ندارد.

تغذیه افراد در دوره درمان مطابق با قبل است و تغییری نمی کند. ولی رعایت بهداشت تغذیه بسیار مهم است. اینکه فرد وعده های غذایی منظمی داشته باشد و هیچ وعده ای را حذف نکند، از غذاهای سالم استفاده کند، آب زیادی بنوشد و به طور کلی به سلامت تغذیه خود اهمیت دهد.

در واقع در کلینیک اعصاب و روان آتیه به طور مستقیم روی ترک مواد کار نمی شود، اما بعد از اینکه فرد ترک کند، دچار ولع مصرف می شود. برای کاهش ولع مصرف، tDCS به همراه MINDFULNESS به طور تخصصی (تمرین های پرهیز) به همراه روان درمانی و TMSمی تواند کمک کننده باشد.

اسکیزوفرنی علائم منفی و مثبت دارد. در کاهش علائم منفی اسکیزوفرنی، که شامل کاهش ارتباطات فرد با دنیای بیرون، علائم خلقی و افسردگی، کاهش عملکرد فرد در زندگی روزمره می باشد، می توان از درمان TMS استفاده کرد. TMSدر کاهش علائم منفی اسکیزوفرنی می تواند موثر واقع شود.